Porównywanie wyników pomiaru początkowego i końcowego

  Wyniki porównujące poziom umiejętności grupy E i K zamieszczam w tabeli oraz na wykresie.

Tabela 12. Porównywanie wyników pomiaru początkowego i końcowego

	Pomiar początkowy			Pomiar końcowy
	E	K	Różnica	E	K	Różnica
Maksymalna liczb punktów	300	300	-	200	200	-
Uzyskana liczb punktów	238	235	3	187	170	17
% osiągnięć	79,3	78,3	1	93,5	85	8,5

Źródło: obliczenia własne

Wykres 10. Porównanie wyników pomiaru początkowego i końcowego grupy E i K

Wyniki pomiaru początkowego wskazują, że poziom umiejętności obydwu grup był prawie identyczny. W wyniku przeprowadzonego eksperymentu, podczas którego w grupie E praca odbywała się metodami aktywizującymi, grupa ta uzyskała przewagą w poziomie opanowania umiejętności, czego dowodzą wyniki pomiaru końcowego.

Sytuacje edukacyjne w grupie E były organizowane w sposób interesujący dla dzieci, z uwzględnieniem ich pomysłów, zainteresowań, możliwości i potrzeb oraz wszystkich rodzajów aktywności. Stąd też pozytywny stosunek emocjonalny dzieci do wykonywanych działań i zaangażowanie pobudzone obrazem, muzyką i ruchem oraz możliwością czynnego uczestnictwa w grach, zabawach, czy inscenizacjach spowodowało zwiększenie koncentracji i wpłynęło na doskonalenie takich umiejętności jak: logiczne myślenie, łatwiejsze przyswajanie nowych treści i dokonywanie operacji umysłowych.

  Wyniki pomiaru końcowego potwierdzają słuszność drugiej hipotezy szczegółowej i pozwalają na sformułowanie następujących wniosków:

1.     Nauczanie jest efektywne wówczas, gdy uczenie się jest połączone z aktywnością emocjonalną.

Dziecko czerpiąc radość z przeżywania tego, czego się uczy, lepiej to zapamiętuje.

2.     Im bardziej zróżnicowane są pomoce dydaktyczne pozwalające na działanie i manipulowanie, tym większy jest rozwój operacji umysłowych.

Tworząc warunki do wykorzystywania w pełni przez dziecko znajdujących się w nim potencjalnych możliwości intelektualnych należy kształtować wszystkie zmysły równomiernie, a nie wybiórczo.