- matka z dzieckiem – 1
- rodzeństwa – 3
- z dziadkiem – 1
- rodzice – 1
Należy jeszcze zauważyć, że w trzech pracach dzieci, postacie przedstawione na rysunku nie przejawiały żadnej komunikacji – ich ręce sztywno przylegały do ciała. Ogólnie rzecz ujmując przejawy komunikacji pojawiły się w 27 pracach dzieci. Na dwóch rysunkach dziecko narysowało tylko siebie. Z dwóch następnych można wnioskować, że dzieci mają silne przeżycia związane z ojcem. W ich pracach postać ojca była oddalona. Jedno narysowało go z rękami opuszczonymi w dół i pomalowało na czarno. W drugim przypadku przedstawiona została rodzina nierzeczywista – bark ojca, którego dziecko przedstawiło w kolorze żółtym i jedynie jego postać była pokolorowana. Przyczyną takiego stanu przedstawienia rodziny, może być tęsknota za ojcem, z którym dziecko utrzymywało bardzo dobre stosunki.
Należy dodać jeszcze, że dzieci przy rysowaniu zazwyczaj wykorzystywały cała powierzchnię kartonu. Większość jednak rysunków umieszczona została w środkowym pasie, co może wskazywać na to, że dziecko jest zadowolone i akceptuje swoją aktualną rzeczywistość[2] – stwierdza M. Sitarczyk.
Kończąc
rozważania na powyższy temat można stwierdzić, że rodzina w percepcji dzieci
sześcioletnich w większości odbierana jest tak, jaki jest jej rzeczywisty
obraz.
Dzieci akceptują tą rzeczywistość, co jest niezwykle ważne dla ich prawidłowego rozwoju – także językowego i przedstawiły w swoich pracach rodzinę dość optymistycznie.
[1] S. Popek – Analiza
psychologiczna twórczości plastycznej dzieci i młodzieży. WSiP Warszawa 1985 r.
[2] M. Sitarczyk: Rodzina w
percepcji dzieci sześcioletnich. „Wychowanie w Przedszkolu” 1/98
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.