Wpływ rodziny z problemem alkoholowym na zachowanie się dzieci

Dziecko zaczyna chodzić do szkoły w siódmym roku życia. W tym wieku posiada ono już pewien zasób wiedzy, którą sobie przyswoiło pod wpływem domowego otoczenia. Wiedza taka zazwyczaj pozostaje w pewnej zależności od tego, kim są rodzice dziecka, od ich stanu posiadania i możliwości finansowych. Nie dziwi więc fakt, że dziecko przychodzi do szkoły z różnym zasobem wiadomości, innymi zainteresowaniami i różnymi wzorcami zachowania. Stąd też wywodzi się nierówny poziom umysłowy i różny charakter upodobań. Ważne zadanie w tym momencie spełnia szkoła, która jest kolejnym środowiskiem wychowawczym dziecka.[1]

Na pytanie, co to jest wychowanie, można w literaturze znaleźć różne odpowiedzi. Według Wincentego Okonia wychowanie to świadomie organizowana działalność społeczna oparta na stosunku wychowawczym między wychowankiem w wychowawcą, której celem jest wywołanie zamierzonych zmian w osobowości wychowanka.[2]

Natomiast wychowanie według H. Radlińskiej polega na pielęgnowaniu rozwoju, na uczeniu sztuki odszukiwania i wyboru wartości istniejących oraz czynienia z nich narzędzi własnego trudu, na wzbogaceniu wiedzy, na wyrabianiu sprawności w kierowaniu sobą i wykonywaniu pracy. Cechą wychowania jest samorzutny rozwój wychowanków i związane z tym ich wrastanie w środowisko. Słusznie podkreśla się że „za nikogo nie można się rozwijać”, a jedynie „ochraniać rozwój przed zaburzeniami i wspomagać go, przypominając jednocześnie, iż istoty ludzkie zakorzenią się w glebie społecznej inaczej niż rośliny w ziemi, trudno powiedzieć, co odnajdą i co przyswoją.[3]

---

[1] C. A. Helvetius, O człowieku, jego zdolnościach umysłowych i wychowaniu, Wrocław-Warszawa-Kraków 1976, s. 19.

[2] W. Okoń, op. cit., s. 424.

[3]  H. Radlińska, Pedagogika społeczna, Wrocław 1961, s. 325.