Podstawą
współdziałania z rodzicami 6-latków stanowi poznawanie ich środowiska domowego.
Ogólna wiedza o rodzinie pomaga w ocenie poziomu pedagogicznego danej rodziny,
jej potrzeb, ułatwia także przemyślenie metod i form pracy z rodzicami.
Poznając
swoich wychowanków nauczyciel ma możliwość poznania ich rodziców. Poszczególne
rodziny różnią się bardzo pod wieloma względami i różne są też warunki rozwoju
dzieci. Wpływa na to wiele czynników, np.: wykształcenie rodziców, stopień
zamożności rodziny, skład osobowy rodziny, warunki bytowe, aktywność dziecka na
terenie domu rodzinnego, rodzinna atmosfera psychiczna i wychowawcza.
Poznaniu
warunków środowiskowych służą różne formy:
-
rozmowy indywidualne z rodzicami i dzieckiem przy
różnych nadarzających się okazjach,
-
codzienne kontakty z rodzicami przyprowadzającymi i
odprowadzającymi swoje dzieci,
-
rozmowy prowadzone w określonych dniach przeznaczonych
na indywidualne spotkania nauczyciela z rodzicami,
-
obserwowanie zachowania się i zabaw dzieci, w których
nieraz odzwierciedlają się przeżycia i doświadczenia wyniesione z rodzinnego
życia,
-
wytwarzanie różnych sytuacji naturalnych, określonych
zajęć dzieci, podczas których nauczyciel ma możliwość obserwowania czynności,
reakcji, zachowania,
-
stosowanie specjalnych sposobów poznawania dziecka (np.
rysunek).
Porozumiewanie
się przedszkola z rodzicami musi dotyczyć wielu kwestii. Często przedmiotem
tych porozumień będą zdarzenia sprawiające wrażenie drobnych, codziennych.
Zawsze dotyczą jednak celów, zasad czy też metod wychowania dzieci.
Podstawowym
warunkiem prawidłowo układającej się współpracy z rodzicami jest zdobycie ich
zaufania. „Rodzice, których zaufanie zdobyliśmy, mogą nam dostarczyć szeregu
ważnych informacji o dziecku. Mogą także szczerze rozmawiać o pracy przedszkola
i wyrazić swoje o tym zdanie, co budzi ich zastrzeżenia, np. organizacja
odpoczynku, uroczystości, czas spędzany przez dzieci w ogrodzie itp..”[1]
Zgodne współdziałanie rodziny i przedszkola może zapewnić właściwe warunki do
prawidłowego wychowania i stymulowania rozwoju dziecka.
„Stroną,
która ma obowiązek inicjowania i rozwijania tych kontaktów, powinno być – z
racji swego powołania i kompetencji osób z nim pracujących – przedszkole. Nie
może ono bowiem dobrze wychowywać dzieci, gdy nie zdobędzie dla tej sprawy
rodziców i nie włączy ich w osiąganie wspólnych celów.”[2]
[1] L. Weselińska „Współpraca
przedszkola z rodziną i środowiskiem” / w: „Podstawy pedagogiki
przedszkolnej.”
pod red. M. Kwiatowskiej , Warszawa WSiP, 1988 s. 464
[2] S. Guz. Edukacja
przedszkolna – efektywność i uwarunkowania. Lublin: Wydawnictwo UMCS,
1991 – s. 79
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.